Door: Majlis Merksem
In een wereld die gevormd wordt door wetenschappelijke vooruitgang, is de relatie tussen geloof en wetenschappelijk onderzoek steeds belangrijker geworden. Dit artikel biedt inzichten in het Islamitische perspectief op de wisselwerking tussen geloof en wetenschappelijke verkenning, waarbij de rol van geloof in het sturen van wetenschappelijke inspanningen en de verantwoordelijkheden van moslimwetenschappers en onderzoekers worden benadrukt.
Wetenschap en Geloof
In talloze verzen van de Heilige Koran, zoals 191-192 van Surah Aal-e-‘Imran, vermeldt Allah de Almachtige de schepping van de hemelen en de aarde. Hij instrueert ons om na te denken over het ware doel van ons bestaan, moedigt het gebruik van ons intellect aan om Zijn schepping te overdenken en nieuwe wegen van menselijke vooruitgang en innovatie te verkennen via onderzoek en reflectie. De nadruk op geloof in God ligt in het gebruik van het intellect en het overdenken van Gods schepping om de mysteries van het universum te ontrafelen. Volgens Islamitisch onderwijs heeft de mensheid een unieke positie in de schepping, begiftigd met intelligentie en begrip. De Koran dient als een uitgebreide bron van inzicht, die wetenschappelijk onderzoek en kennisvergaring motiveert.
Photo by Igor Mashkov
Hazrat Mirza Ghulam Ahmad van Qadian benadrukt de transformerende kracht van het bestuderen van hemellichamen en het universum. Het betoogt dat intellectuele verkenning geesten opent en gelovigen leidt naar een dieper geloof in het bestaan van God. Islamitisch onderwijs suggereert dat gelovigen niet alleen de materiële wereld moeten begrijpen, maar ook de verborgen aspecten van de fysieke wereld moeten ontrafelen, waarbij de schittering en perfectie van de Schepper worden erkend.
Prominent Voorbeeld van Dr. Abdus Salam
Dr. Abdus Salam, een gerenommeerde natuurkundige, benaderde zijn werk met de intentie om het bestaan van God te bewijzen. Zijn leven en prestaties dienen als een model voor moslimonderzoekers, diep geïnspireerd door de leer van de Heilige Koran. Zoals velen van jullie wellicht weten, werd Dr. Salam bekroond met de Nobelprijs voor de Natuurkunde, waarbij hij de eer deelde met twee Amerikaanse wetenschappers, waarvan één atheïst en de ander een christen was. Deze prestatie was bijzonder opmerkelijk voor een man die elektriciteit pas in zijn tienerjaren tegenkwam. Dr. Salam’s kenmerkende persoonlijkheid, onwrikbare toewijding aan zijn zaak, diepgaande wetenschappelijke nieuwsgierigheid, intense focus, onvermoeibare energie voor zijn onderzoek en uitstekende organisatorische vaardigheden stelden hem in staat krachten te bundelen op een manier die zelfs Einstein niet kon. Dit toont het potentiële effect van onderzoek dat wordt uitgevoerd met de dubbele intentie van wetenschappelijke vooruitgang en het bewijzen van het bestaan van God.
Dr. Abdus Salam (1926-1996)
In navolging van het voorbeeld van Dr. Abdus Salam zouden moslimonderzoekers een duidelijk onderscheid in hun benadering moeten handhaven, waarbij rechtvaardigheid (Taqwa) wordt benadrukt in hun zoektocht naar kennis. De integratie van geloof en onderzoek moet centraal staan in hun denken, met de intentie om bewijs te leveren voor het bestaan van de Enige God aan sceptici en ongelovigen.
Islamitische Gouden Eeuw
De Islamitische Gouden Eeuw staat als bewijs van historische bijdragen van moslims aan wetenschap en leren. Echter, de hedendaagse staat van de moslimwereld toont een afname in intellectuele nieuwsgierigheid en Islamitische wetenschappelijke vooruitgang. Daarom hebben nieuwe moslimonderzoekers een cruciale rol bij het herstellen van de eer en waardigheid van de Islam in de mondiale academische arena.
Gelovigen hebben een unieke benadering van wetenschappelijk onderzoek. Terwijl seculiere onderzoekers zich kunnen richten op beperkte aspecten van hun onderwerpen, strekt de zoektocht van de gelovige zich uit voorbij materiële dimensies. Echte gelovigen streven naar het begrijpen van de perfecte harmonie van de natuur, waarbij ze dorst hebben naar het onthullen van het verborgen potentieel van het universum.
Het Islamitische perspectief op wetenschap en geloof is duidelijk. Het moedigt gelovigen aan om zich bezig te houden met wetenschappelijke inspanningen met een gevoel van doel en morele verantwoordelijkheid. De oproep om de gouden eeuw van Islamitische geleerden te herstellen, samen met een toewijding aan rechtvaardigheid en ethisch onderzoek, vormt de basis voor moslimonderzoekers om betekenisvolle bijdragen te leveren aan de wetenschappelijke gemeenschap terwijl ze hun geloof handhaven.
